Een haard voor de familie Uil

De Sint en zijn pieten zijn druk bezig in heel Nederland. En eindelijk kan hij ook langskomen bij de familie Uil.

“Pap, ben je al bijna klaar?” Elke dag gingen de uiltjes langs bij vader Teun om te kijken hoe ver hij was met de bouw van de schouw. En elke dag vonden ze het jammer dat de schouw nog niet klaar was. Maar vandaag had Teun beter nieuws.

“Tibby, Toby, kom eens kijken!” De kleintjes kwamen aangestormd en zagen dat de haard bijna af was. Het glazen raampje zat erin, de stenen waren mooi gemetseld en de haard was gestuukt en geschilderd. Ze waren flink onder de indruk. “Ik mis alleen nog brandhout,” zei vader Teun, “zouden jullie dat wat kunnen gaan verzamelen in het bos achter ons kerkhuis?” Dat wilden de kleintjes wel. Eindelijk mochten ze hun vader helpen. Het bouwen van de haard was te gevaarlijk om mee te helpen, maar dit konden ze wel.

Een uurtje later kwamen ze terug met een flinke tak. Toby was zo stoer om hem te dragen.

Sommige van de takken moesten in tweeën gezaagd worden, een klusje dat Teun maar al te graag op zich nam. Toby mocht van een afstandje meekijken.

Al snel lag er genoeg stookhout om de haard te gaan vullen. En niet veel later was de haard eindelijk klaar en kon hij aangestoken worden.

“Hmmm, wat is dat heerlijk warm,” zei Tibby terwijl ze haar vleugeltjes warmde aan het vuur. “Die vlammen zijn vet gaaf,” vond Toby. Ook Thelma was erg blij met de nieuwe haard, nu konden ze zich in de winter lekker warmen in de koude avonduren.

“Komen Sint en Piet nou langs, mama?” vroeg Toby. “Vast wel jongen, maar misschien moeten jullie iets leuks voor hen achterlaten!” Toby en Tibby renden weg om hun tekeningen op te halen. Zo, dat moet de Sint vast leuk vinden. Zouden ze vannacht al langskomen? En zouden ze de tekeningen mooi vinden? De kleintjes vinden het maar wat spannend!