Kerk voor de familie Kerkuil

Sinds Koninginnedag heeft vader Teun zich geen dag vrij gegund met de bouw van hun droomhuis. Eigenlijk had het gezin gehoopt dat ze het kerkje rustig af konden maken in de zomer, omdat het weer in mei normaal gesproken toch lekker is. Vuurtje stoken, buiten koken en eten, slapen onder de sterrenhemel… Maar nu het zo kil en nat is, besloot Teun om maar flink door te werken. Kleine Tibby was al een paar keer flink verkouden geworden en een lekker droge omgeving zou wel fijn zijn voor de kleine uk. "Hatsjoe"

Toby vindt het leuk om zijn vader te helpen en bij de minder gevaarlijke dingen mag hij af en toe wat assisteren. Zo kon hij helpen bij het schilderen van de kozijnen en natuurlijk het gereedschap aangeven. Dan kon Teun mooi verder met het zagen van planken.

 

Maar hoewel Toby zijn vader soms echt tot hulp was, vond hij al dat gereedschap toch wat te interessant. Om de zoveel tijd hoorde Thelma Teun roepen om een schroevendraaier of om zijn hamer. “Verdorie, waar heb ik dat ding nou neergelegd? Ik zou toch zweren dat het een minuut geleden nog hier lag…”

Maar wie zien we daar door het raampje?

 En ja hoor, Toby had de hamer en sleutel weer meegenomen en zat er verderop mee te spelen.

Na een paar dagen was Teun het zat. Telkens zoeken naar gereedschap begon flink wat tijd te kosten. Maar Toby heel de tijd in het oog houden gaat natuurlijk niet wanneer je druk aan het klussen bent. Thelma had Toby al een paar keer een standje gegeven, maar ze wist ook wel dat hij alleen maar heel graag op zijn vader wilde lijken. Gelukkig had ze een goed idee. Ze besloot een echte ‘toolbelt’ voor Teun te maken. Ze koos een stevige blauwe stof uit die paste bij de kleur helm die Teun draagt en twee uurtjes later had ze een prachtige houder voor al Teun’s gereedschap gemaakt. Zo raakt hij zijn belangrijke spullen niet meer kwijt en grijpt hij niet telkens mis wanneer hij iets nodig heeft. Wat was Teun er blij mee!

 

 

Langzaamaan begon het kerkje steeds meer vorm te krijgen. De hoge witte toren, met het ronde raampje deed het gebouw al meteen op een kerk lijken. Thelma had gekozen voor grijze kozijnen, omdat die zo mooi afsteken bij de witte muren. Na flink wat dagen werken stonden alle muren, een heerlijk gevoel!

Voor de deuren kocht Teun hardhout en met wat stevige scharnieren zette hij de deuren vast in het kozijn. Zo, dat stond al een stuk beter. Het begon zowaar op een echt huis te lijken.

 

De toren van de kerk moest natuurlijk wel een dak krijgen, anders zou het altijd binnen regenen. Eerst maar eens even opmeten.

“Hm, dat wordt nog een flinke klus.” Na flink wat probeersels, lukte het eindelijk om een echte kerktoren te krijgen. Toby hielp met het schilderen van het dak. Lichtblauw is dan ook zijn lievelingskleur!

 

Toen uiteindelijk ook het grote dak op de kerk zat, kon Teun eindelijk uitrusten. Wat was Thelma trots op haar man toen ze terugkwam van de markt en al van ver het kerkje in de avondzon zag staan. Die mooie witte stenen met de hardhouten deur en het lichtblauwe dak. Wat was het een prachtig gebouw geworden. Terwijl ze een paar keer over het dak vloog, wist ze dat ze zich daar helemaal thuis zou voelen.

 

De volgende ochtend ging Thelma snel aan de slag met een emmertje sop en samen met Toby en Tibby had ze in een dag het hele kerkje aan kant.

Eindelijk kan de familie Kerkuil genieten van een gezamenlijk thuis! 

 

 Nog een paar foto's van het kerkje. Fijne zondag!