Alpacawol verwerken met Thelma Kerkuil

Nu de familie heerlijk in hun nieuwe huis verblijven, was er weer tijd over voor andere dingen. Lekker samen eten, buiten in de zon spelen en genieten van de natuur.

Thelma had tijd om weer aan de slag te gaan met handwerken, iets wat ze al jaren erg graag doet. Tegenwoordig is ze vaak bezig met het maken van kleren voor de kleintjes, maar ook de gereedschapsriem voor Teun had ze laatst gemaakt. Ze vond dat ze wel eens iets voor zichzelf mocht maken en ontwierp deze donkerblauwe jurk.

Al sinds Thelma nog een klein uiltje was, droomde ze ervan om zelfvoorzienend te zijn. Gewoon lekker je eigen groente verbouwen, melk van eigen koeien en geen kant-en-klaar producten meer kopen in de winkel. Maar zover was het nog lang niet. Het viel haar op dat wol de laatste jaren wel duurder was geworden. Misschien zouden een paar schaapjes wel een goed idee zijn. De kinderen waren dol op dieren en dan kon Thelma hun vachten gebruiken om zelf draden te spinnen.

Ze ging eens op zoek naar meer informatie en overlegde met Teun. Hij vond het prima als ze eens ging kijken bij een boer. Bij de eerste schapenboerin die ze samen met Teun bezocht, zag ze ook wat alpaca’s staan. Het was liefde op het eerste gezicht. ‘Wat zijn die beesten snoezig’, riep ze uit.

De boerin vertelde dat alpaca’s de zachtste wol hebben die je ooit hebt gevoeld. “De wol is licht, zacht maar wel heel sterk en warm. Deze wol is fijner van structuur dan schapenwol en daardoor blijft er minder vuil aan hangen.”

Thelma was overtuigd en ook Teun kon er niet omheen dat deze beestjes wel erg leuk waren.

“Jammer genoeg zijn de alpaca’s al wel geschoren in het voorjaar”, vertelde de boerin verder, “maar als jullie er twee nemen, dan zal ik eens kijken of ik hun wol nog heb liggen. Die krijg je er dan van me bij!” In april waren de alpaca’s al geschoren en de boerin haalde even later drie manden met wol tevoorschijn, van de twee alpacadames die Thelma graag wilde kopen. Het was inderdaad zijdezacht.

“Kom volgend jaar maar langs als ze weer geschoren moeten worden, dan geef ik jullie wel een cursus”, beloofde de boerin nog voor ze weer naar huis gingen.

Natuurlijk waren Toby en Tibby helemaal enthousiast toen ze de alpaca’s zagen en ze gingen meteen druk aan de slag om namen te bedenken. “Sjors en Sammy”, vond Toby, “of nog stoerdere namen zoals Spijker en Splinter!” Toby zag al helemaal voor zich hoe hij op de rug van een van de alpaca’s riddertje kon spelen.

“Nee”, zei Tibby terwijl ze over hun zachte vachtje aaide, “het zijn twee meisjes dus ze moeten ook meisjesnamen hebben. Witje en Wollie!”

Uiteindelijk kwam Thelma maar tussenbeide: “Jullie moeten het wel eens worden hoor. Het zijn inderdaad twee meisjes, dus mij lijkt een naam als Splinter niet echt geschikt. Wat denken jullie van Daisy en Diede?” Tibby was meteen enthousiast en nadat Thelma beloofde dat Toby dan mocht kiezen wie wie was, ging hij ook overstag.

Thelma had jaren geleden eens een cursus spinnen gevolgd, maar toen had ze het spinnewiel van de lesgeefster gebruikt. Teun, die zijn gereedschapsriem nog regelmatig draagt, wilde voor haar wel een mooi eigen spinnewiel maken. Het was flink wat meer priegelwerk dan het maken van een kerk, maar hij vorderde gestaag. Na twee dagen was het wiel af. Thelma had ondertussen de vachten schoongemaakt en gekaard met twee borstels, dus ze kon meteen beginnen met spinnen. In het begin brak de draad geregeld, maar het ging steeds beter.

De draden wilde ze graag gebruiken om een kleed te weven, dus van wat restbalken maakte Teun ook nog een weefgetouw.

Zo kan Thelma een flinke poos vooruit. Eerst alle wol spinnen en dan de draden weven tot een mooi kleed. En de kleintjes kunnen naar hartenlust spelen met de alpaca's.  

Het pakket komt volgende week in de web winkel te staan. Het patroonblad van de kerk wordt hier dit weekend ook aan toegevoegd en de eerste bestelling is gisteren alweer op de post gegaan.